op een kolde winteravond, as 't vries at bas
op de vievers en de bekken glimt 't ies as glas
op de bulten van de hummelse hei ligt een dik pak snee
op de losse plekken in het bos loopt sporen van een ree
moar as 't 's oavens later wordt, onder de heldere sterrenloch
ligt in zien hok d'n waakhond, die niet noar binnen moch
hie begint te huul'n, te huul'n, te huul'n, te huul'n huuuuuuuu
d'n onbewolkten winterloch, die lik meer peers dan blauw
as i-j buuten iets te doene hebt, dan doe je 't bliksemsgauw
de kniens en de fazanten die scharrelt deur 't kruppelholt
de streupers die blieft binnen, ooh 't is eur vøls te kold
moar as 't 's oavens later wordt, onder de heldere sterrenloch
ligt in zien hok d'n waakhond, die niet noar binnen moch
hie begint te huul'n, te huul'n, te huul'n, te huul'n huuuuuuuu
't holt dat knetterd in de heerd, 't is der lekker heit
na de koffie kump de foezel, i-j krupt dichter bi-j ow meid
en as der goed gezoppen wurt, de verhalen die goat in het rond
is er niemand die nog dich an d'n armen, armen hond
moar as 't 's oavens later wordt, onder de heldere sterrenloch
ligt in zien hok d'n waakhond, die niet noar binnen moch
hie begint te huul'n, te huul'n, te huul'n, te huul'n huuuuuuuu