Hij is de ongekroonde koning van de Achterhoek. Ben Jolink, samen met Jan Manschot, geestelijk vader van Normaal.

Het was Ben Jolink die met zijn dialectteksten een ware revolutie ontketende binnen de nederpop. Teksten in ‘het plat', dat was tot dan toe immers ondenkbaar. De reactie vanuit het publiek die gedenkwaardige Hemelvaartsdag 1975 - de dag dat Normaal feitelijk het levenslicht zag - was dan ook heftig. Ben wist daarmee meteen dat hij de gevoelige snaar had geraakt. ,,Toen ik al die gezichten zag, dacht ik: Ha, ik heb ze bij hun tokus. En nú vasthouden."

Wat hij die zo tumultueus verlopen dag echter niet kon bevroeden, was dat Normaal ruim 35 jaar later nog altijd springleavend is. In de zomermaanden als vanouds dampend in de feesttenten, in het voorjaar in de theaters: høkend op het pluche.

En al die jaren is Ben zanger, gitarist, componist en creatief brein van Normaal. Die als geen ander in staat is om hele mensenmenigtes in opperste extase te doen geraken, maar die enkele jaren geleden ook tot zijn eigen verbazing ontdekte dat zijn stem eigenlijk het best tot z'n recht komt in sfeervolle luisterliedjes. Een muzikale kameleon in levende lijve, die Jolink. Die bovendien van geen ophouden wil weten. ,,Want waarom zou ik stoppen met iets wat ik leuk vind om te doen?"