Hein zet zijnen brommer tegen de stal en loopt dan noar binnen
De tafel gedekt, z'n ouwelui zitten er al, ze kannen beginnen
Mer 't is er zo stil, d'r stoa gene radio aan en vader staart nar 't tafelkleed
Moeder kijkt Heine zo oarig aan, ze zee "Jongens 't zal nie meer gaan"
We zullen de boerderij moeten verkopen "Jongen 't zal niet meer gaan"
En Hein wil weg, hij moet weg naar z'n plekske achter de schuur

Ziet 'm lopen, achter de schuur
Ziet 'm lopen, achter de schuur

Hier leerden-ie fluiten en keek mee z'n vriendjes wie 't wijdste kon pissen
Hier had-ie z'n plekske achter de schuur, da's aalt zo gewist
En mee z'n meidje was't hier ook d'n uurste keer

Onbeholpen, verliefd en verlegen
Ha'n ze 't gedoan, zo schoon en nog ene keer
En toen had-ie z'n meidje gevraogd
Of ze boerin zou willen zijn "Jongen 't zal nie meer gaan"
Want dit wordt allemoal van mijn had-ie gezegd
Mer nou moet-ie weg, hij moet weg van z'n plekske en van de schuur

Ziet 'm stoan, achter de schuur
Ziet 'm stoan, achter de schuur

Nou staot-ie te janken achter de schuur en vloekt "Verdomme"
Hij schupt mee z'n hakken tegen de muur hoe kon 't zo wijd kommen
Wa moet-ie nou, hij was hier nog zo veul van plan,
Nog 'n paar jaar dan zou 't van hum zijn
Nou d'r kumt nou niks meer van, hoe hee-t-ie zo blind kannen zijn
Hij dacht dat zo'n vaart nie zou lopen "Jongens het zal nie meer gaan"
Mer da ze de boerderij moesten verkopen "Jongens 't zal nie meer goan"
En nou moet ie weg, hij moet weg van z'n plekske en van de schuur

Ziet 'm stoan, achter de schuur
Ziet 'm stoan, achter de schuur

Hein stoa wat te stoan achter de schuur,
En wou dat nie waor was